Het is inmiddels al een tijdje geleden, maar het leek me leuk om alsnog iets vertellen over de spellen die ik heb uitgeprobeerd op de Asmodee Retailer Dag nu ze inmiddels langzamerhand ook bij ons binnendruppelen.

TAKE TIME

De hit van de dag was voor mij overduidelijk Take Time. Aangezien we hier al een uitgebreide review over geschreven hebben, zal ik het hier kort houden: topspel dat ik zo ongeveer aan elk huishouden of groep zou aanraden.

THE HOBBIT: THERE AND BACK AGAIN

Als je mij kent of wat van onze reviews gelezen hebt, dan weet je dat ik over het algemeen geen fan ben van Roll & Write spellen. Ik begon dus niet met heel veel enthousiasme aan The Hobbit: There & Back Again, maar ik moet zeggen dat ze hier een heel slim spelsysteem hebben neergezet. Het boekje is zeer leuk vormgegeven en ik vind het leuk dat op elke pagina het spelletje weer anders is. Effectief krijg je hier dus meerdere, prima herspeelbare Roll & Writes voor de prijs van één.  

Dit spel geeft daarnaast wederom aan dat een Roll (of Flip) & Write bij mij beter werkt als er in ieder geval een extra interactie element in zit. Bij There and Back Again is dat gedaan middels een dice draft (dat ik al leuk vond bij Dinosaur Island: Rawr 'n Write), maar ze hebben ook nog andere trucjes zoals race elementen toegepast om jou een reden te geven om andermans blaadje in de gaten te houden.

STRATEGETI

Strategeti is zo'n typisch abstract spel dat heel simpel klinkt, maar waar je goed moet nadenken om niet in een doodlopende situatie te komen en zetten moet bedenken die jouw tegenstander onder druk zetten en houden. Elk stuk heeft zijn eigen bewegingsmogelijkheden en het is dus helemaal niet zo eenvoudig om vier van jouw prachtige speelstukken op een rij te krijgen.

COMPILE

Compile is voor mij een interessant concept omdat je ter plekke een deckje bouwt van drie verschillende sets kaarten. Ik hou er altijd van om, binnen dezelfde regels, hele nieuwe dingen uit te proberen, dus Compile sluit daar goed bij aan. Nu heb ik het maar één keer kunnen proberen, maar een vlugge blik op alle ongebruikte kaarten was al voldoende om mij ervan te overtuigen dat ik dit spel in de collectie wil hebben om meer combinaties te proberen.

BRICK LIKE THIS!

Ik ben al sinds kleins af aan dol op Lego, dus Brick Like This! intrigeerde mij zeker, ondanks dat ik vermoedde dat het meer gericht is op kinderen. Dat laatste leek ook te kloppen toen ik met mijn teamlid vrij makkelijk de moeilijkste opdrachten kon voltooien voordat onze tegenstanders ons in de problemen konden brengen. Toen ontdekte ik echter dat er nog kaartjes in de doos zaten waarmee je het proces veel uitdagender kunt maken. Sindsdien heb ik het spel met volwassenen en met kleine kinderen gespeeld en vind ik het een leuke aanwinst in mijn collectie.

CONCLUSIE

Zoals je kunt zien, was het een leuke dag en heb ik me uitstekend vermaakt. Er waren een aantal leuke verrassingen voor mij bij. Ik had namelijk van sommige spellen van te voren niet veel verwacht. Van anderen had ik zelfs niet gehoord. Hopelijk heeft dit overzicht voor jullie een soortgelijk effect en vinden jullie zo enkele pareltjes voor jullie eigen collectie of als cadeautje voor anderen.

~ Matthias

Onlangs mochten we Take Time uitproberen op de retailerdag van Asmodée NL. Zij waren erg enthousiast, maar wat vonden wij?

In Take Time werken de spelers samen om twaalf kaarten bij de zes segmenten van een klok te leggen. Er zijn twee sets kaarten (blauw en wit) genummerd van één tot twaalf. Je plaatst dus in elk spel maar de helft van de kaarten en de rest doet dit potje niet mee. Voordat de spelers hun kaarten oppakken en bekijken, mag worden overlegd om tot een plan te komen. Zodra je echter je kaarten hebt gezien, mag dit niet meer.

De kaarten worden vervolgens in principe gesloten gespeeld, maar gelukkig mag de groep meestal een aantal kaarten open spelen om toch wat extra informatie te delen. Zodra alle kaarten gespeeld zijn, worden ze onthuld en wordt de klok beoordeeld. Hierbij moeten in ieder geval de (opgetelde) waardes van de kaarten bij de segmenten oplopend zijn om te winnen. Elke klok heeft echter zijn eigen extra regels waaraan voldaan moet worden om de klok te winnen. Er zijn in het spel tien hoofdstukken van elk vier klokken te ontdekken.

Als je alle klokken opgelost hebt, is er een refresh pack voor nog meer variatie. Elke klok is echter volledig herspeelbaar en je hoeft ze niet in volgorde te (her)spelen.

~ Matthias & Martha

Stonespine Architects was initieel een beetje aan ons voorbij gegaan, maar de enthousiaste reactie van een klant zorgde ervoor dat we het spel eens beter gingen bekijken. Hadden wij daarna dezelfde enthousiaste reactie?

In Stonespine Architects bouwen de spelers in vier jaar tijd een eigen kerker die ze zo goed mogelijk inrichten om de gekozen helden van Koningin Amalia te kunnen verslaan. De speler die dit het beste doet zal de Meesterarchitect worden en het spel winnen.

Elke ronde bouwen de spelers één rij van vier kamers in hun kerker. Ze doen dit door telkens een kamerkaart uit hun hand te kiezen en dan de rest van hun kamerkaarten aan hun buurspeler door te geven. Uit de kaarten die ze vervolgens van hun eigen buur ontvangen, kiezen ze weer een kaart, enz. De keuze van de kamerkaart wordt vooral beïnvloed door de doelkaart die aan het begin van het spel wordt neergelegd, hun eigen geheime blauwdrukkaart en de beschikbare uitdagingskaarten die elke ronde worden opengedraaid. Deze kaarten geven namelijk aan waar en hoe je punten verdient als jouw kamers de gewenste elementen tonen. Zo kun je bijvoorbeeld punten verdienen voor het hebben van de juiste valstrikken, de meeste goblins, etc.

Als iedereen vier kamers heeft gekozen, dan wordt de ronde afgesloten met het aanschaffen van fiches waarmee je extra elementen aan kamers kunt geven of doorgangen kunt maken in muren die je paden blokkeren (dit is belangrijk voor de eindtelling). De hoeveelheid goud die je te besteden hebt, worden grotendeels bepaald door de munten die onderaan de kaarten staan van je net gebouwde rij kamers. Dat is dus nog een element waar je rekening mee moet houden bij het kiezen van de kaarten. Als een speler stopt met goud uitgeven, dan mag hij één van de beschikbare uitdagingskaarten kiezen die voor hem het meeste punten op zal leveren. Het kan dus ook nuttig zijn om vroeg te passen.

Na vier ronden bestaat ieders kerker uit een grid van 4x4 kamers en wordt de eindscore bepaald. Daarbij wordt gekeken wie het meeste goud over heeft en wie het beste scoort voor de doelkaart om bonussen te verdienen. Vervolgens zal elke speler zijn eigen kerker beoordelen op basis van zijn verzamelde uitdagingskaarten, zijn geheime blauwdrukkaart en hoeveel kamers bereikbaar zijn vanaf de in- en uitgang van de kerker. De speler die daarna de hoogste score heeft behaald, wint het spel.

~ Matthias & Martha

King of Tokyo Duel is een nieuwe versie van de moderne klassieker King of Tokyo die speciaal ontwikkeld is voor 2 spelers, maar zijn ze daarin geslaagd?

In King of Tokyo Duel gooi je, net zoals in King of Tokyo, maximaal drie keer met de speciale dobbelstenen en moet je daarna het eindresultaat van jouw worp uitvoeren. Geworpen klauwtjes laten je ook hier schade doen aan jouw opponent. Als je daarmee het levenstotaal van hen naar 0 weet te krijgen, dan win je direct het spel. Verloren levens kunnen echter terugverdiend worden met geworpen hartjes. Tenslotte geven bliksemschichtjes je energieblokjes waarmee je aan het einde van de ronde kaarten kunt kopen die je eenmalige of permanente krachten geven.

Tot zover heel herkenbaar, maar er zijn ook een aantal nieuwe symbolen die uniek zijn voor de Duel versie. Zo heeft elk monster nu een eigen speciale kracht die je kunt activeren met geworpen uitroeptekens. De belangrijkste wijziging is echter de roem en verwoesting symbolen die het puntensysteem van het originele spel vervangen. Een reeks van deze symbolen laat je de pion op het betreffende spoor jouw kant op trekken. Je wint meteen als je ooit één van deze pionnen helemaal aan jouw kant krijgt of beide pionnen minstens halverwege jouw kant op hebt gekregen.

Ook het kaartensysteem is enigszins op de schop genomen. Veel kaarten geven je, naast hun primaire effect, ook een zogenaamd buzzfiche waarmee je de roem- en verwoestingssporen kunt aanpassen. Zo kun je bijvoorbeeld extra stappen op een spoor introduceren aan de kant van jouw tegenstander of leuke bonussen aan jouw kant. Een kleinere aanpassing is dat je nu een gratis energieblokje krijgt als je geen kaart koopt, waardoor je toch langzamerhand steeds dichterbij komt bij de kaart die je eigenlijk wilt hebben.

~ Matthias & Martha

Mega Vega is een kaartspelletje in een klein doosje dat er door het leuke uiterlijk om vraagt om eens geprobeerd te worden. Dat hebben we dus gedaan!

In het spel zijn er verschillende groentes die een bepaalde waarde hebben op de markt. Elke ronde worden er een aantal kaarten opengelegd zodat er één meer is dan het aantal spelers. Elke speler kiest vervolgens één kaart om aan zijn verzameling toe te voegen.

De kaart die overblijft bepaalt welke groente(s) op de markt in waarde stijgen. Als een groente echter boven het hoogste getal uitstijgt, crasht de markt voor deze groente en begint de waarde van die groente weer bij nul.

Na zes ronden bepalen de spelers de waarde van hun verzamelde groentes op basis van de actuele markt en degene met de hoogste waarde wint het spel.

~ Matthias & Martha

De 'span' familie heeft na Wingspan en Wyrmspan een derde lid gekregen: Finspan. Na vogels kijken en draken huisvesten, duik je nu de zee in om vissen te spotten. Waar past Finspan in het rijtje, en vooral: is het een leuk spel?

Net als in Wingspan en Wyrmspan speel je in Finspan kaarten op jouw spelersbord en probeer je daarmee je acties te verbeteren of éénmalige inkomsten te krijgen. Je spelersbord heeft drie kolommen waarin je de viskaarten kunt spelen. Sommige vissen hebben een voorkeur hebben voor een bepaalde kolom, maar de meeste hebben vooral een voorkeur voor een diepte (licht, schemer of donker).

Het spel bestaat uit vier weken (rondes), waarin je telkens een duiker inzet om viskaarten te spelen of laat afdalen in één van de kolommen. Deze kolommen laten je nieuwe kaarten trekken, eieren leggen (kuit schieten), eitjes uit laten komen en de jonge visjes tot scholen vormen. Aan het eind van elke week krijg je punten voor een (vooraf bekend) doel van die week, waarbij aan het eind van de vierde week altijd de 'eind van het spel'-eigenschappen van je gespeelde viskaarten afgaan.

~ Matthias & Martha

Ik heb het er al meerdere keren over gehad dat Nexus Ops één van mijn favoriete spellen is, dus het leek me een goed idee om eens op te schrijven waarom dat het geval is en ik zojuist de 3e editie van Renegade Games heb aangeschaft.

Nexus Ops is het type spel waarbij je legers over een landkaart verplaatst om gebieden te veroveren waardoor je meer legers krijgt, enz. Denk aan Risk, maar dan vele malen interessanter en leuker. De eenheden in Nexus Ops bestaan namelijk uit verschillende types die allemaal hun eigen voor- en nadelen hebben. Zo zijn er bijvoorbeeld menselijke soldaten die nauwelijks iets kunnen raken en niet op alle terreinen kunnen opereren, maar wel goedkoop zijn en grondstoffen (Rubium) kunnen delven. Aan de andere kant van het spectrum heb je krachtige draken die bijna niet kunnen missen, vuur in naburige gebieden kunnen spuwen en over andere eenheden kunnen vliegen. Helaas kosten die ongeveer de hele Rubium opbrengst van een beurt. Daartussenin vind je nog vier andere eenheden die sterker worden in bepaalde gebieden, sneller kunnen bewegen, eventueel kunnen delven, enz. Alle eenheden vechten ook in een bepaalde volgorde, waardoor de samenstelling van jouw legers zeer belangrijk is.

Alleen het grootste of beste leger opbouwen is echter geenszins een garantie dat je gaat winnen. Alle spelers hebben namelijk geheime missies in hun handen die ze moeten voltooien om punten te scoren. Je hoeft dus niet alle gevechten te winnen, maar alleen die gevechten die voor jou belangrijk zijn. Daarnaast moet je constant oppassen dat je niet situaties creëert waarin je de tegenstander makkelijk punten laat scoren, want voor je het weet heeft iemand de benodigde 12 punten verzameld om het spel te winnen.

Iets anders waar je voor op moet passen, is dat een enkele speler niet te lang het middelste gebied (de Monolith) moet controleren, want dan krijgt deze speler elke beurt actiekaarten die hem enorm kunnen helpen in gevechten en andere situaties. Hierdoor kunnen ze sneller en gecontroleerder hun missies voltooien en flinke sprongen maken naar de winst.

Nexus Ops is net voor de derde keer uitgegeven. Het origineel had een heel unieke look met halfdoorzichtige Glow-in-the-Dark miniaturen, maar was geen enorm succes omdat het vooral op de mass-market verkooppunten was gericht en het spel veel te uniek en complex is om naast Risk verkocht te worden. Fantasy Flight Games probeerde het daarna met een serieuzer uitziende 2e editie die allerlei interessante varianten had, maar de unieke look van het origineel miste. De 3e editie heeft de originele miniaturen in ere hersteld en de tegels en kaarten verbeterd ten opzichte van de eerste editie. Daarnaast heeft deze editie ook de leuke varianten uit de 2e editie, dus dit is met recht de ultieme editie te noemen.

~ Matthias

Dit jaar waren we heel druk geweest om zoveel mogelijk nieuwe spellen aan te maken voor de beurs in Essen. Omdat ik daardoor al zoveel spellen had gezien (en zelfs al een aantal had voorbesteld), ben ik dit jaar maar één dag gegaan  Hieronder vind je mijn ervaringen met de spellen die rondom Spiel hun debuut beleefden.

ARCS
Van Arcs verwacht ik heel veel sinds ik de review van Shut Up and Sit Down heb gekeken en ik kan niet wachten tot we deze binnenkort gaan spelen. Mijn intentie is om daarna een uitgebreidere Games@work te schrijven over dit spel.

ANDROMEDA'S EDGE
Andromeda's Edge trok mijn aandacht nadat ik Apiary had gespeeld. Eén van de leukste aspecten van dat spel was namelijk dat je jouw arbeiders op tegels in jouw korf inzet tijdens het terughalen van het speelbord. Het thema van ruimtebijen werkte echter net niet voor mij. Toen ik zag dat Andromeda's Edge ook een dergelijk mechanisme heeft, maar met 'echte' ruimteschepen en meer interactie (zoals gevechten tijdens worker-placement), wist ik meteen dat ik dit spel moest proberen.

Zoals je op de foto kunt zien, is Andromeda's Edge zo ongeveer de definitie van veel. Veel componenten, veel subsystemen en veel regels. Dit kan er toe leiden dat ik op een gegeven moment de draad kwijt raak (bij missende cohesie tussen de subsystemen) of de interesse verlies (als het niet veel uitmaakt welke van de subsystemen je precies manipuleert). Andromeda's Edge behoudt de cohesie omdat de meeste zaken verbonden zijn aan de vijf tracks. Ik moet echter ook eerlijk toegeven dat het thema mij hierbij helpt. Het feit dat je vaak leuke effecten aan elkaar kunt rijgen, zorgt ervoor dat ik tijdens het spelen vol interesse naar alle aspecten van het spel blijf kijken.

LORD OF THE RINGS: DUEL FOR MIDDLE-EARTH
Ik kan heel kort zijn over The Lord of the Rings: Duel for Middle-Earth. Als je 7 Wonders: Duel leuk vindt, dan zou ik zeggen dat het bijna gegarandeerd is dat je deze ook leuk vindt. Het grootste verschil is dat bij Duel for Middle-Earth de winnaar meestal aangewezen zal worden op basis van één van de alternatieve wincondities en niet op punten. Verder is de productie van Duel for Middle-Earth ook een stapje hoger dan bij 7 Wonders Duel.

VERY BAD LANDS: T-REX
Op de beurs zelf was Very Bad Lands: T-Rex het eerste spelletje dat ik probeerde. In dit simpele kaartspelletje moet je met zeer beperkte informatie proberen in te schatten of je jouw kaart beter kunt houden of deze beter kunt omruilen met die van iemand anders. Deze keuze kun je eigenlijk alleen maken als je alle bestaande kaarten kent EN als je het gedrag van jouw medespelers een beetje kunt voorspellen. Als je dit dus voor het eerst speelt op een beurs met 2 wildvreemden, dan werkt het simpelweg niet zo goed.

SEASIDE
Het tweeede spel dat ik probeerde was Seaside. Dit is een grappig push-your-luck spel waarbij je een houten tegeltje trekt en vervolgens kiest met welke kant je deze naar boven legt. Afhankelijk van deze keuze wordt de tegel beschikbaar voor iedereen en mag je nog een tegel trekken of komt de tegel in jouw persoonlijke voorraad en mag je geen tegels meer trekken. Het spanningspunt van het spel is dat tegels in jouw voorraad andere tegels uit de zee vissen en hiervoor scoren. Als je dus maar tegels blijft trekken, maar ze uiteindelijk zelf niet kunt pakken, dan geef je de andere spelers kansen om grote hoeveelheden punten in één keer te scoren.

RAPTOR RACE
De stand van Raptor Race trok vooral de aandacht door het fraaie bewegende raptor standbeeld dat er stond. Van het spel zelf had ik niet zoveel verwacht omdat het duidelijk op kinderen gericht is. Ik werd echter aangenaam verrast door het spel.

Het is een zeer vlot racespel waarbij je op een Yathzee-achtige wijze probeert een zo gunstig mogelijk dobbelresultaat te krijgen voor de verplaatsing van de Raptors die scoren volgens jouw geheime opdracht. Daarbij kun je een paar leuke trucs toepassen die slim gebruik maken van boostvakjes en terrein. Hierdoor is het een licht spel dat heel geschikt is voor kinderen, maar hoef je je als volwassene zeker niet te vervelen.

NATURE
Nature is een opvolger van Evolution en ziet er fantastisch uit. Helaas lijken de veranderingen het spel vergevingsgezinder en minder gemeen te maken. Dit zal vast veel mensen aanspreken, maar voor mij maakt het dat wat minder interessant.

DUNGEONS OF DORIA
Op aanraden van twee van onze klanten heb ik Dungeons of Doria bekeken. Dit is een 'old school' coöperatieve dungeoncrawler met een zeer duidelijke rollenspelbasis. Het is zeker niet een spel voor iedereen, maar heeft een heel eigen charme die je niet vaak meer ziet. Het meest aantrekkelijke aspect vond ik dat je geen standaard vijanden tegenkomt, maar dat ze allemaal een extra kaart krijgen om ze uniek te maken. Zo moet je anders reageren op een skelet die met een zwaard op je af komt dan op eentje die probeert dingen uit jouw rugzak te stelen. Dit spel raakte uitverkocht op de beurs, maar we gaan kijken of we het in de toekomst voor de winkel kunnen krijgen.

DINO DYNASTY
Dino Dynasty is een spel dat mijn aandacht trok op basis van het thema en de illustraties. De tekeningen zijn namelijk gemaakt door iemand die het favoriete dino boekje van mijn dochter heeft geïllustreerd. Ik heb toen niet eens een demo gespeeld, maar het spel wel meteen besteld. Soms worden keuzes snel gemaakt om vreemde redenen. ;)

FINCA
Op de beurs kreeg ik een demo van de nieuwe versie van Finca. Dit spel had ik jaren geleden voor het laatst gespeeld en het was een verademing om zo'n klassiekertje weer een keer te spelen. Veel interactie, minimale regels en genoeg om over na te denken in een korte speelduur. Dit soort eenvoudige spellen raken tegenwoording volgens mij een beetje ondergesneeuwd en dat is jammer. Ik hoop dan ook dat er weer vaker klassiekers in een verbeterd en kleurrijker jasje uit gaan komen.

KRAKEL-ORAKEL
Eenmaal thuis kreeg ik van een klant de tip dat het spel Krakel-Orakel een heel leuk spel is en ze hebben helemaal gelijk.

Dit leuke partyspel laat de spelers onder tijdsdruk het geheime woord van hun kaartje tekenen op hun bordje. Daarbij worden ze echter creatief uitgedaagd omdat ze alleen mogen tekenen op de afgedrukte stippellijnen. Na het tekenen worden er extra woordkaarten toegevoegd en uitiendelijk moeten de spelers telkens om beurten een woord aanwijzen waarvan ze denken dat die door niemand getekend is. Als je daarbij teveel fouten maakt, dan verlies je het spel.

Dit spel is helaas nu alleen nog maar in het Duits verkrijgbaar. Als dit verandert, dan gaan we zeker aan ons assortiment toevoegen

MINOS: DAWN OF THE BRONZE AGE
Een vriend had Minos: Dawn of the Bronze Age aangeschaft en deze wilde ik wel graag proberen. Ik ben een groot fan van Rurik: Dawn of Kiev van dezelfde designer en Minos gebruikt een soortgelijk actieselectiesysteem.

Dit actieselectiesysteem is nog iets uitgebreider en minder statisch in Minos en dat is een pluspunt voor het spel. De rest van de toevoegingen vond ik echter beduidend minder geslaagd. In isolatie zijn er veel interessante ideeën in het spel verwerkt, maar het is in totaal simpelweg teveel en niet coherent aan elkaar verbonden. Daarnaast heb je op het einde van het spel vrijwel onherroepelijk veel te veel resources tot jouw beschikking, waardoor er geen echte spanning is of je iets voor elkaar kan krijgen of niet. Je moet dan dus allerlei complexe paden doorrekenen om te bepalen of je bij wijze van spreken 30 of 31 punten scoort in deze ronde.

Ik ken heel veel mensen die hier helemaal blij van zullen worden, maar voor mij is dit een duidelijk geval van 'less is more' en hou ik het bij Rurik.

~ Matthias

Voor een spelletjesliefhebber is de beurs in Essen altijd een feestje om te bezoeken. Deze keer ben ik op donderdag geweest en heb ik een heleboel leuke titels gezien en sommige ook nog geprobeerd.

Het eerste spel dat we konden proberen was Valkyries. Dit spel heeft een boek met verschillende speelborden waarop je jouw walkure verzet en monsters aanvalt door kaarten te spelen en deze markeert met dry erase markers. Het boek leert je stapsgewijs de regels waarna je op avontuur kan in een campagne of losse avonturen kunt spelen.

Helaas was de uitleg een beetje warrig, waardoor het spel niet helemaal goed uit de verf kwam, maar het concept is leuk en we hebben ons prima vermaakt.

Harmonies stond al een tijdje op mijn lijstje om eens te proberen en gelukkig was er een tafeltje vrij!

In dit spel kies je telkens een groepje van drie houten schijven om toe te voegen aan jouw landschapsbordje. Je probeert hiermee je landschap zo vorm te geven dat de dieren er willen wonen. De dieren worden voorgesteld door kaarten met daarop voorwaarden, waarvan je er elke beurt één mag kiezen, als je nog niet het maximum aantal kaarten hebt. Je krijgt punten voor de dieren en voor hoe je landschap eruit ziet.

Harmonies speelt lekker weg, de puzzel is leuk en het ziet er fantastisch uit. Ik snap helemaal waarom dit spel populair is.

Dungeon Exit is een puzzelspel wat je solo of met z'n tweeën kunt spelen. Je moet met magnetische polyominostukken een pad maken van de deur, via de sleutel, de kist en het monster naar de uitgang van de kerker. Met twee spelers is het een race wie het eerst de route heeft gemaakt. Speel je alleen, dan is de uitdaging om alle, steeds moeilijkere, niveau's te halen.

Tegen elkaar was niet zo mijn ding, maar de puzzel sprak me wel aan, dus deze mocht mee naar huis om solo te gaan spelen.

Tenslotte nog een spelletje dat we helaas niet op de beurs konden proberen, maar zo leuk klonk dat we het hebben gekocht en ondertussen al meerdere keren hebben gespeeld: Agent Avenue.

In dit spel zijn jij en je tegenstander geheim agenten die in dezelfde wijk wonen en elkaar willen ontmaskeren. Je doet dit door danwel je tegenstander te vangen door op hetzelfde vakje te landen, danwel te zorgen dat je drie codebreakers hebt, of je tegenstander drie daredevils toe te spelen.

In jouw beurt kies je twee van je vier handkaarten om aan te bieden aan je tegenstander. Eén open, de ander gedekt. Je tegenstander moet één van beide kaarten toevoegen aan zijn speelgebied, jij krijgt de andere kaart voor jouw speelgebied. Je eerste kaart van een soort activeert het bovenste vakje links op de kaart, de tweede het middelste vakje en alle volgende kaarten het derde vakje.

Voor extra variatie is er ook nog de zwarte markt, waarbij je als je bij het verplaatsen eindigt op een hoekvakje, je een kaart met een onmiddelijk effect kunt kiezen uit de selectie van drie kaarten, of een kaart met een blijvende eigenschap die de rest van het spel voor jou geldt.

Hoewel bluffen helemaal niet mijn ding is, vind ik dit een leuk spel. De keuze welke kaarten je gaat spelen en welke van de twee je op de kop legt is interessant. De zwarte markt is een leuke toevoeging die ik denk ik altijd zal gebruiken, tenzij het de eerste keer spelen is. Een potje duurt niet lang en nodigt uit voor revanche!

<<Binnenkomende transmissie van Agent Matthias>>
Bluffen is natuurlijk wel helemaal mijn ding, dus na de omschrijving was ik meteen om. Ik had dan ook verwacht dat ik Martha meteen het vuur aan de schenen kon leggen, maar dat bleek in de praktijk toch lastiger. Ik was zo bezig met niet verliezen, dat ik vergat om zetten te doen waarmee ik de winst binnen kon halen. Beide potjes gingen helemaal tot het einde gelijk op, maar toen wist Martha alsnog de winst naar zich toe te trekken. Ik kan dus niet wachten om het nog een keer te proberen, en dan bij voorkeur met de zwarte markt...
<<Einde transmissie>>

Mijn kennismaking met Daybreak was bijna een jaar geleden toen we een prototype mochten bekijken op de retailerdag van Asmodee. Mijn eerste indruk daar was dat het nogal druk op tafel was met het speelbord, spelersborden vol fiches, allerlei stapels kaarten en bakjes met extra fiches die overal stonden. Toen ik het spel echter uitgelegd kreeg, klikte alles al snel op de plaats en begon ik uit te kijken naar de release. Nu het spel uitgekomen is, kunnen we het eindelijk spelen, maar was het ook het wachten waard?

Het doel van de spelers in Daybreak is om de emissie dusdanig laag te krijgen dat de temperatuursstijging teruggedraaid wordt voordat het te laat is. Dat betekent dat ze binnen 6 ronden minder CO2 moeten uitstoten dan de bossen en zeeën op aarde kunnen opnemen. Bovendien moeten ze dat doen voordat de temperatuur met 0,8ºC stijgt, want anders zijn de gevolgen onomkeerbaar.

De spelers doen dit door de controle over te nemen van één van de machten zoals China, Europa, de Verenigde Staten of de rest van de wereld. Middels het spelen van kaarten proberen ze hun emissie te reduceren terwijl ze voldoende energie blijven leveren en hun inwoners beschermen tijdens deze moeizame transitie naar schone energie.

Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar effectief betekent dit dat je alle grijsbruine fiches op jouw speelbord (positie C op de afbeelding) moet zien te verwijderen of moet zien om te zetten naar groene alternatieven. Daarbij moet je blijven voldoen aan de energievraag (B) en beschermingsfiches (D) verzamelen om te voorkomen dat externe crisissen teveel gemeenschappen in jouw bevolking raken (E). Dat laatste is erg belangrijk, want als één macht zijn gemeenschappen onvoldoende beschermt, zal iedereen verliezen.

Dit alles bereik je door kaarten uit jouw hand te spelen en zo stapels te maken met vaardigheden die je helpen. Iedere macht begint met een eigen set van 5 kaarten op tafel die hen de startvaardigheden geven voor deze transitie en het bezweren van crisissen. Elke kaart uit je hand kun je bovenop een stapel leggen om de actie op die kaart beschikbaar te maken. Je kunt hem ook onder een stapel leggen om zijn iconen toe te voegen voor de actie die al bovenop ligt en deze zo krachtiger te maken. Daarnaast zijn er vele acties die vereisen dat je een kaart aflegt om hun positieve effect te krijgen. Dit wordt perfect hieronder geïllustreerd met een actie die je een groene energiecentrale geeft voor elk netwerksymbool. Als je nu één kaart uit jouw hand weglegt, dan krijg je 2 groene energiecentrales, omdat er in totaal 2 netwerksymbolen in de stapel zitten.

Het gebruik van deze kaarten doet iedereen voor zich en simultaan met de andere spelers. Je kunt daarbij uiteraard wel samenwerken dankzij kaarten die je de mogelijkheid geven om andere spelers te helpen of kaarten aan te bieden die jij wellicht minder goed kan gebruiken.

Als iedereen uitgespeeld is, dan tellen de spelers alle grijsbruine fiches op hun speelbord en produceren die hoeveelheid CO2. Elk boom- en zeefiche op het speelbord laten je effectief een CO2 blokje wegstrepen en alles dat overblijft wordt op de thermometer gelegd. Als daarbij een band van de thermometer vol komt te liggen, dan stijgt de temperatuur met 0,1.

Daarna moeten de spelers de gevolgen ondergaan van de temperatuurstijging. Het aantal volle banden bepaalt hoe vaak een dobbelsteen gegooid wordt met negatieve gevolgen voor de planeet. Zo kan er bijvoorbeeld brand ontstaan in het Amazone regenwoud waardoor je bomen verliest en volgende ronde extra CO2 te verwerken krijgt.

Tevens moet je een aantal crisiskaarten ondergaan (wederom op basis van hoeveel volle temperatuurbanden). De onderste crisiskaart is altijd zichtbaar zodat je je daarop voor kunt bereiden door voldoende beschermingsfiches van de juiste soort te verzamelen of kaarten met de juiste symbolen er onder te leggen. De rest van de crisiskaarten kun je alleen omdraaien middels specifieke kaarten, dus je zult vaak om moeten gaan met nog onbekende crisissen.

Als je Daybreak wilt winnen, dan moet je er eerst voor zorgen dat je minder CO2 uitstoot dan de aarde kan opnemen. Als je daarna de gevolgen van de planeetdobbelsteen en de crisissen overleeft, heb je ervoor gezorgd dat de klimaatverandering om te keren is.

~ Matthias, Martha en Elvia